Periodiek
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
In een opiniestuk in De Tijd van 6 september met als titel “Maak een einde aan de onverkwikkelijke bevoegdheidsverdeling in de gezondheidszorg” inventariseren Jonas Brouwers en Geert Verrijken nog maar eens de ongelooflijke versnippering van de bevoegdheden in de opleiding van artsen en artsen-specialisten.
Het pleidooi van het Vlaams Artsenverbond voor een gecommunautariseerd gezondheidsbeleid slaat op dezelfde nagel. Dat pleidooi is de geactualiseerde visie van het VAV over de communautarisering van de gezondheidszorg, werd begin dit jaar opgemaakt na analyse van recente cijfers over de Noord/Zuid verschillen, en werd al meegedeeld in de vorige Periodiek. Het is nog altijd te vinden op www.vlaamsartsenverbond.org.
Deze visietekst wordt voortdurend bijgewerkt als er nieuwe cijfers, studies of onderbouwde opinies verschijnen. We hebben dit intussen gebundeld tot een “Memorandum” dat bezorgd werd aan de mensen die bezig zijn met de formaties op Vlaams en Federaal niveau. In dat memorandum pleit het VAV ervoor om in het gezondheidsbeleid homogene bevoegdheden te decentraliseren en de budgetten van de Sociale Zekerheid toe te wijzen aan de Gemeenschappen.
Wegens de financiële uitdagingen en de budgettaire beperkingen zal een efficiëntere organisatie van de gezondheidszorg noodzakelijk zijn. De versnippering van bevoegdheden, de fragmentatie van zorg en preventie, de trage overleg- en beslissingsprocessen zorgen al jaren voor stilstand en vragen naar een fundamentele en ingrijpende hervorming.
De tekorten aan zorgverleners, de vergrijzing en de exponentiële stijging van kosten door de evolutie van de medische technologie en nieuwe farmaceutische producten vormen een toenemend probleem. Het gezondheidszorgbudget komt steeds meer onder druk, waardoor de solidaire toegankelijkheid problematisch dreigt te worden. Meer efficiëntie zal dus ook noodzakelijk zijn om een solidair systeem te behouden.
Het VAV stelt een decentrale financiering voor waarbij de reële bijdragen van elke Gemeenschap aan het gezondheidszorgbudget toegewezen worden aan die Gemeenschap, gestuurd door een responsabiliseringsmechanisme: onderhandelde solidariteit binnen een afgesproken tijdskader en met te bereiken doelstellingen. Een gesplitste financiering van de gezondheidszorg hoeft dus geen verlies van solidariteit te betekenen.
Voor het VAV is het duidelijk dat door de communautarisering van het arbeidsmarktbeleid en van het gezondheidsbeleid zowel Vlaanderen als Franstalig België een toekomstgericht beleid kunnen ontwikkelen, gericht op efficiëntie- en kwaliteitsverbetering, elke Gemeenschap volgens eigen inzichten en behoeften.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op 9 juni verkiezen we nieuwe parlementen. Zoals gewoonlijk worden deze verkiezingen aangekondigd als uiterst belangrijk.
Het cliché “moeder van alle verkiezingen” duikt alweer op.
Onze missie indachtig, realisatie van een autonome Vlaamse gezondheidszorg als onderdeel van een autonome Vlaamse sociale zekerheid (SZ) en op termijn de volledige autonomie van de Vlaamse Gemeenschap, heeft het VAV in het vooruitzicht daarvan al enkele acties ondernomen.
In oktober 2022 vierden we het honderdjarig bestaan van onze artsenvereniging en dan gaven we het jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” uit. Het hoofdstuk “100 jaar Vlaamse actie en verwezenlijkingen van het VAV” is een mooi en uitgebreid overzicht van wat reeds bereikt werd inzake de overheveling van de gezondheidszorg, mede door de inspanningen van de Vlaamse artsen.
Het jubileumboek en begeleidende brief met het VAV-standpunt inzake het toekomstig gezondheidsbeleid werd bezorgd aan een hele lijst van Vlaamse politici en opiniemakers, vaak tijdens een persoonlijk contact.
In oktober 2023 was er het 2-jaarlijks VAV symposium met als titel “Naar een communautarisering van de gezondheidszorg in 2024!”. Intussen is het verslagboek van dat symposium bij u in de bus gevallen. VAV-bestuurslid Karel Vermeyen heeft toen met recent cijfermateriaal aangetoond dat er tussen Noord en Zuid niet alleen accentverschillen maar ook grote performantieverschillen zijn met betrekking tot doeltreffendheid van zorg, veiligheid van zorg en zorgcontinuïteit.
De geactualiseerde visie van het VAV over de communautarisering van de gezondheidszorg is gestoffeerd met deze recente cijfers en is uitgewerkt tot een krachtig
“Pleidooi van het Vlaams Artsenverbond voor een gecommunautariseerde gezondheidszorg”.
Wij zijn nu bezig met het bezorgen van dit pleidooi aan diezelfde Vlaamse politici en opiniemakers als een bruikbaar werkdocument in het vooruitzicht van de verkiezingen van juni aanstaande. Het pleidooi is vertaald in het Frans en Duits en intussen ook bezorgd aan politici en pers uit het ander landsgedeelte.
Uiteraard moet u als lid ook kennis nemen van deze tekst op www.vlaamsartsenverbond.be.
Tot slot ben ik echt fier dat we in dit nummer van ons tijdschrift een interview kunnen brengen met het oudste lid van het Vlaams Artsenverbond, professor Alexander Evrard.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op zaterdag 14 oktober 2023 was er het VAV-symposium “Communautarisering van de gezondheidzorg in 2024!” in het Herman Teirlinck Auditorium (KBC) Havenlaan te Brussel.
Daarmee wilden we onze visie van communautarisering van de gezondheidszorg kracht bij zetten en actualiseren.
De voornaamste argumenten van het VAV voor een integrale Vlaamse gezondheidszorg zijn intussen genoegzaam bekend:
• het recht op het leggen van eigen klemtonen.
• een grotere efficiëntie en responsabilisering van de gemeenschappen tot een spaarzaam beleid.
• Wij willen een communautarisering en geen regionalisering omdat wij de band met de Vlamingen in Brussel niet willen doorknippen.
Die argumenten werden tijdens het symposium door de verschillende sprekers uitgediept met cijfermateriaal en inzichten vanuit de eigen invalshoek.
Ik dank hen nogmaals voor de verhelderende en constructieve bijdragen.
De grondwetspecialist Jürgen Vanpraet bekeek hoe de homogenisering van de gezondheidszorg op het niveau van de deelstaten vorm kan gegeven worden.
Prof. De Maeseneer hield een pleidooi voor een gedecentraliseerde gezondheidszorg in een solidaire samenleving.
Van Dr Jonas Brouwers hoorden we dat het stroomlijnen en samenbrengen van bevoegdheden, in het bijzonder voor de opleiding en het opvolgen van de kwaliteit ervan, zich meer en meer opdringt.
Voor een performant zorgbeleid horen gezondheidszorg en welzijn samen in één beleidsvoering te zitten, vernamen we van Karine Moykens, secretaris-generaal van het agentschap Zorg.
En Dr Karel Vermeyen, bestuurslid VAV, concludeerde op basis van de vergelijking Noord-Zuid dat een gesplitste financiering van de gezondheidszorg mogelijkheden biedt en geen verlies van solidariteit hoeft te betekenen.
Het is wel belangrijk dat solidariteit op een transparante manier georganiseerd wordt en een tijdsdefinitie heeft. Na de pauze was er een vinnig debat waar nogmaals bleek dat Vlaanderen en het VAV Brussel niet mogen loslaten.
Het symposium kreeg heel wat aandacht en weerklank in zowel de medische als de algemene pers.
Geïnteresseerden kunnen de abstracts en presentaties van de sprekers sindsdien raadplegen op onze webstek www.vlaamsartsenverbond.org.
Het eerste nummer van Periodiek jaargang 2024 zal trouwens integraal gewijd zijn aan de verslaggeving van het symposium.
Het referaat van ons bestuurslid Karel Vermeyen diende als basis om de visie van het VAV te stroomlijnen, en ook die tekst is terug te vinden op onze webstek.
Met die visietekst en ons jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” beschikken we over unieke documenten waarin onze argumenten voor de communautarisering van de gezondheidszorg werden samengebracht.
Met die bundel in de hand kunnen we nu de beleidsmakers nog beter informeren en ze aansporen om na de verkiezingen van 2024 de integrale Vlaamse gezondheidszorg te realiseren,
die - het moet nog maar eens gezegd worden - eigenlijk al sinds 1980 in de grondwet staat!
Waarom is die communautarisering er dan nog niet?
Omdat men in dit land met deze staatsstructuur geen enkele hervorming nog kan doorvoeren. Op een debat van Pro Flandria, een netwerkorganisatie van Vlaamse ondernemers en academici,
haalde oud-minister Koen Geens (CD&V) vorig jaar fel uit naar de werking van de Vivaldi-regering. ‘Wij kunnen federaal op dit ogenblik bijna geen enkele ernstige hervorming meer doen, dat lukt niet meer.’
‘Federaal kun je alleen uitgavenverhogingen beslissen.’
In 2024 kan de communautarisering van de gezondheidszorg er komen, als dit land eindelijk de hervorming krijgt die nodig is.
Noem het confederalisme, noem het zelfbestuur, dat is semantiek. Maar de grendels van 1970 moeten weg, en we moeten zelf de touwtjes in handen krijgen.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Enkele weken geleden kwamen taalperikelen in de medische sector nog maar eens in het nieuws. Dit keer vanuit een ietwat andere invalshoek dan we gewoon zijn. Voor het eerst zijn er in dit ontiegelijke land volgens recente cijfers van de OESO meer dan 10.000 buitenlandse artsen actief.
Op 23 augustus 2023 lazen we op MEDI-SFEER: “Begin deze eeuw waren 4 op de 100 dokters in het buitenland opgeleid, vandaag zijn dat er al 14 op de 100. De meesten onder hen komen uit Frankrijk (1.620) en Nederland (1.590), maar ook Roemenië komt met 1.558 artsen dicht in de buurt. Ook andere Oost- en Zuid-Europese en Afrikaanse landen hebben steeds meer artsen in België, van wie velen de taal niet machtig zijn.”
Diverse artsenverenigingen, maar ook de tandartsen en universiteiten reageerden elk vanuit hun ooghoek op deze cijfers. Het kwam uitgebreid aan bod in de medische en algemene pers.
Enerzijds wordt gebrek aan taalvaardigheid en taalkennis aangeklaagd, men stelt ook duidelijk vragen over de competentie van de buitenlandse artsen en de kwaliteit van de opleiding in sommige landen… !
Taalvaardigheid is nodig voor een goede vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts.
Buitenlandse studenten die hier een opleiding geneeskunde willen volgen moeten een taaltest afleggen. Het is dan ook niet meer dan normaal dat hetzelfde gevraagd wordt van artsen die hier willen praktiseren. Het VAV steunt deze eis van de bonden en medische verenigingen.
Van minister Vandenbroucke noteren we naar aanleiding van dit nieuws de volgende uitspraak: “Het is een recht van de patiënt om in de eigen taal zorg toegediend te krijgen. Ik wil dat artsen de taal van de patiënt spreken en ik zal daartoe een sluitend voorstel indienen”. We zullen niet nalaten hem hierop aan te spreken indien nodig.
Prof Devroey (VUB) kaartte in dit verband nog andere problemen aan. Niet alle jongeren die aan een opleiding geneeskunde willen beginnen, kunnen dat. Aan de voorzijde zetten we de poort open voor buitenlandse artsen, maar voor Vlamingen doen we de achterdeur toe. En hij wijst er ook op dat de taalbarrière tussen patiënt en arts een groot probleem vormt, vooral in Brussel en de Vlaamse rand.
Het verwondert mij dat in de commentaren maar weinigen de parallel trokken naar de taaltoestanden in de medische sector in Brussel en de rand. Door de focus te leggen op buitenlandse artsen zou men vergeten dat al sinds jaar en dag de dienstverlening aan Nederlandstalige patiënten in de Brusselse ziekenhuizen en spoeddiensten en ook in de Vlaamse rand op zijn minst gebrekkig te noemen is, en vaak eigenlijk onbestaand.
Het VAV vierde vorig jaar zijn honderdjarig bestaan. Het toenmalige VGV (Vlaams Geneesherenverbond) vierde zijn halve eeuwfeest in 1972 met een academische zitting in Brussel met als onderwerp: “Taaltoestanden in de geneeskundige sector te Brussel”.
Let op de spelling van toen. Er verscheen nadien een lijvig verslagboek dat ik in het licht van de hierboven aangehaalde taalproblematiek nog eens doornam. Ik moet tot mijn grote spijt vaststellen dat in die halve eeuw niets ten goede veranderd is, wel integendeel!
Het blijft dus nog altijd nodig dat het VAV aan de kar duwt.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
