Periodiek
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op het moment dat ik dit voorwoord opstel moet het ontslagnemende Vivaldi, een regering in lopende zaken, een beslissing nemen over twee zaken: een begroting van voorlopige twaalfden voor het eerste trimester van 2025 en de begroting van de ziekteverzekering (RIZIV) voor het volledige jaar 2025 en meer bepaald de groeinorm die vastgelegd is op 2.5%.
Vooral dat tweede ligt moeilijk. Door een meningsverschil tussen De Croo en Vandenbroucke werd de RIZIV begroting in oktober niet goedgekeurd. De liberalen hebben zich verzet.
De ontslagnemende De Croo schuift de hete aardappel van het RIZIV budget door naar formateur De Wever met het argument dat die enkele percenten al meteen een aanzienlijk (lees miljarden-) impact hebben op de volgende begroting. Maar ook de onderhandelaars van de Arizona-coalitie zijn het daarover nog niet eens. Bij de regeringspartners die op hun laatste benen lopen is er geen akkoord meer, en bij de formatie die stilaan vorm krijgt is het akkoord er nog niet.
De ontslagnemende regering neemt nog sommige beslissingen en de regering die in de steigers staat neemt er ook al, maar de afspraken en de afbakening van bevoegdheden is zeer flou. Zoiets kan alleen in dit surrealistische land.
Ook de langdurige regeringsformatie doet alsmaar meer vragen rijzen en wenkbrauwen fronsen. Maar ook die problematiek is eigen aan dit kunstmatige land. Ik citeer uit The Times van 10 Mei 2005: “Belgium — the last surviving artificially created state in Europe after the collapse of the Soviet Union, Czechoslovakia and Yugoslavia — has tried to resolve the tensions by dividing itself into three semi-independent regions in Europe …”. Wat is er in dit land nog allemaal kunstmatig, surrealistisch, bizar?
Een taalgrens die staatsgrens en zorggrens is, iets dat wij artsen al lang onderkennen, maar onze bestuurders nog altijd niet.
“La Belgique sera latine ou ne sera pas” is gelukkig al lang voorbij, maar toch nog niet tot iedereen doorgedrongen. Of misschien juist wel, en dan zou dit de aanzet moeten zijn voor een ordentelijke opdeling van het land. Want niet alleen fiscale en budgettaire hervormingen zijn nodig.
Dit is ook de paradox voor een Vlaams-nationalistische formateur. Het gevolg van de keuze voor evolutie en geen revolutie is dat hij blijkbaar eerst België moet redden om het dan ordentelijk te kunnen opdelen. Ik wens hem succes met deze strategie.
Langdurige formaties worden stilaan de gewoonte, bijna de norm? Niemand verbaast er zich nog over dat BDW om de veertien dagen naar het paleis trekt om daar telkens weer de toelating te krijgen verlengingen te spelen. De voetbalfans onder ons krijgen heimwee naar de Golden Goal.
Langdurige formatie ook omdat alsmaar meer partijen en partijtjes nodig zijn om aan werkbare meerderheden te geraken. En elk partijtje moet zijn trofeetje binnenhalen. En het wordt alsmaar moeilijker om links en rechts te verzoenen in een compromis. Door te veel toegevingen is het compromis te mager waardoor essentiële hervormingen en krachtdadig bestuur niet mogelijk zijn, en waardoor eigenlijk al de basis gelegd wordt voor tegenvallende verkiezingen aan het einde van de legislatuur. En zolang men het cordon sanitaire aanhoudt zal ook die nadelige gevolgen van de compromiscultuur aanhouden.
Langdurige formatie ook door de steekvlampolitiek die we danken aan de sociale media. Rustig nadenken en op een efficiënte manier verder werken is stilaan onmogelijk geworden. De nota is nog niet geschreven of hij wordt al gelekt.
Het VAV heeft een memorandum – zie onze webstek - over de communautarisering van de gezondheidszorg opgesteld, met daarin de hint naar de opdeling van het arbeidsmarktbeleid. We hebben dat bezorgd aan de politici en opiniemakers. Laat ons hopen dat dit vruchten afwerpt. Maar ik stel vast dat het heilig vuur ook bij de N-VA betrokkenen nog niet echt uitstraalt.
Voor het VAV is het duidelijk dat door de communautarisering van het arbeidsmarktbeleid en van het gezondheidsbeleid zowel Vlaanderen als Franstalig België een toekomstgericht beleid kunnen ontwikkelen, gericht op efficiëntie- en kwaliteitsverbetering. Elke Gemeenschap doet dat volgens eigen inzichten en behoeften.
Wij blijven als VAV consequent onze doelstellingen nastreven. Wij zijn al lang overtuigd dat de staat maar efficiënt kan werken als die hervormd wordt en als de deelstaten autonoom worden. De argumenten daarvoor op gebied van gezondheidszorg zijn al meermaals aangehaald, geactualiseerd en voortdurend onderbouwd met data en wetenschap.
En ook voor de rest van onze structuren en instellingen is dat het geval.
Ik verwijs naar oud-minister Koen Geens. Op een debat van Pro Flandria, een netwerkorganisatie van Vlaamse ondernemers en academici, haalde hij in 2022 fel uit naar de werking van de Vivaldi-regering. ‘Wij kunnen federaal op dit ogenblik bijna geen enkele ernstige hervorming meer doen, dat lukt niet meer.’ ‘Federaal kun je alleen uitgavenverhogingen beslissen.’
We staan dus niet alleen met onze analyse.
Tot slot wil ik vragen om de datum van zaterdag 22 februari 2025 nu al te noteren in de agenda. Dan bezoeken we in de voormiddag het vernieuwde Permeke museum in Jabbeke.
We lunchen in restaurant Oosthof in Snellegem en daarna is er de jaarlijkse statutaire vergadering.
www.permekemuseum.be
www.oosthof.be
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
In een opiniestuk in De Tijd van 6 september met als titel “Maak een einde aan de onverkwikkelijke bevoegdheidsverdeling in de gezondheidszorg” inventariseren Jonas Brouwers en Geert Verrijken nog maar eens de ongelooflijke versnippering van de bevoegdheden in de opleiding van artsen en artsen-specialisten.
Het pleidooi van het Vlaams Artsenverbond voor een gecommunautariseerd gezondheidsbeleid slaat op dezelfde nagel. Dat pleidooi is de geactualiseerde visie van het VAV over de communautarisering van de gezondheidszorg, werd begin dit jaar opgemaakt na analyse van recente cijfers over de Noord/Zuid verschillen, en werd al meegedeeld in de vorige Periodiek. Het is nog altijd te vinden op www.vlaamsartsenverbond.org.
Deze visietekst wordt voortdurend bijgewerkt als er nieuwe cijfers, studies of onderbouwde opinies verschijnen. We hebben dit intussen gebundeld tot een “Memorandum” dat bezorgd werd aan de mensen die bezig zijn met de formaties op Vlaams en Federaal niveau. In dat memorandum pleit het VAV ervoor om in het gezondheidsbeleid homogene bevoegdheden te decentraliseren en de budgetten van de Sociale Zekerheid toe te wijzen aan de Gemeenschappen.
Wegens de financiële uitdagingen en de budgettaire beperkingen zal een efficiëntere organisatie van de gezondheidszorg noodzakelijk zijn. De versnippering van bevoegdheden, de fragmentatie van zorg en preventie, de trage overleg- en beslissingsprocessen zorgen al jaren voor stilstand en vragen naar een fundamentele en ingrijpende hervorming.
De tekorten aan zorgverleners, de vergrijzing en de exponentiële stijging van kosten door de evolutie van de medische technologie en nieuwe farmaceutische producten vormen een toenemend probleem. Het gezondheidszorgbudget komt steeds meer onder druk, waardoor de solidaire toegankelijkheid problematisch dreigt te worden. Meer efficiëntie zal dus ook noodzakelijk zijn om een solidair systeem te behouden.
Het VAV stelt een decentrale financiering voor waarbij de reële bijdragen van elke Gemeenschap aan het gezondheidszorgbudget toegewezen worden aan die Gemeenschap, gestuurd door een responsabiliseringsmechanisme: onderhandelde solidariteit binnen een afgesproken tijdskader en met te bereiken doelstellingen. Een gesplitste financiering van de gezondheidszorg hoeft dus geen verlies van solidariteit te betekenen.
Voor het VAV is het duidelijk dat door de communautarisering van het arbeidsmarktbeleid en van het gezondheidsbeleid zowel Vlaanderen als Franstalig België een toekomstgericht beleid kunnen ontwikkelen, gericht op efficiëntie- en kwaliteitsverbetering, elke Gemeenschap volgens eigen inzichten en behoeften.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op 9 juni verkiezen we nieuwe parlementen. Zoals gewoonlijk worden deze verkiezingen aangekondigd als uiterst belangrijk.
Het cliché “moeder van alle verkiezingen” duikt alweer op.
Onze missie indachtig, realisatie van een autonome Vlaamse gezondheidszorg als onderdeel van een autonome Vlaamse sociale zekerheid (SZ) en op termijn de volledige autonomie van de Vlaamse Gemeenschap, heeft het VAV in het vooruitzicht daarvan al enkele acties ondernomen.
In oktober 2022 vierden we het honderdjarig bestaan van onze artsenvereniging en dan gaven we het jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” uit. Het hoofdstuk “100 jaar Vlaamse actie en verwezenlijkingen van het VAV” is een mooi en uitgebreid overzicht van wat reeds bereikt werd inzake de overheveling van de gezondheidszorg, mede door de inspanningen van de Vlaamse artsen.
Het jubileumboek en begeleidende brief met het VAV-standpunt inzake het toekomstig gezondheidsbeleid werd bezorgd aan een hele lijst van Vlaamse politici en opiniemakers, vaak tijdens een persoonlijk contact.
In oktober 2023 was er het 2-jaarlijks VAV symposium met als titel “Naar een communautarisering van de gezondheidszorg in 2024!”. Intussen is het verslagboek van dat symposium bij u in de bus gevallen. VAV-bestuurslid Karel Vermeyen heeft toen met recent cijfermateriaal aangetoond dat er tussen Noord en Zuid niet alleen accentverschillen maar ook grote performantieverschillen zijn met betrekking tot doeltreffendheid van zorg, veiligheid van zorg en zorgcontinuïteit.
De geactualiseerde visie van het VAV over de communautarisering van de gezondheidszorg is gestoffeerd met deze recente cijfers en is uitgewerkt tot een krachtig
“Pleidooi van het Vlaams Artsenverbond voor een gecommunautariseerde gezondheidszorg”.
Wij zijn nu bezig met het bezorgen van dit pleidooi aan diezelfde Vlaamse politici en opiniemakers als een bruikbaar werkdocument in het vooruitzicht van de verkiezingen van juni aanstaande. Het pleidooi is vertaald in het Frans en Duits en intussen ook bezorgd aan politici en pers uit het ander landsgedeelte.
Uiteraard moet u als lid ook kennis nemen van deze tekst op www.vlaamsartsenverbond.be.
Tot slot ben ik echt fier dat we in dit nummer van ons tijdschrift een interview kunnen brengen met het oudste lid van het Vlaams Artsenverbond, professor Alexander Evrard.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op zaterdag 14 oktober 2023 was er het VAV-symposium “Communautarisering van de gezondheidzorg in 2024!” in het Herman Teirlinck Auditorium (KBC) Havenlaan te Brussel.
Daarmee wilden we onze visie van communautarisering van de gezondheidszorg kracht bij zetten en actualiseren.
De voornaamste argumenten van het VAV voor een integrale Vlaamse gezondheidszorg zijn intussen genoegzaam bekend:
• het recht op het leggen van eigen klemtonen.
• een grotere efficiëntie en responsabilisering van de gemeenschappen tot een spaarzaam beleid.
• Wij willen een communautarisering en geen regionalisering omdat wij de band met de Vlamingen in Brussel niet willen doorknippen.
Die argumenten werden tijdens het symposium door de verschillende sprekers uitgediept met cijfermateriaal en inzichten vanuit de eigen invalshoek.
Ik dank hen nogmaals voor de verhelderende en constructieve bijdragen.
De grondwetspecialist Jürgen Vanpraet bekeek hoe de homogenisering van de gezondheidszorg op het niveau van de deelstaten vorm kan gegeven worden.
Prof. De Maeseneer hield een pleidooi voor een gedecentraliseerde gezondheidszorg in een solidaire samenleving.
Van Dr Jonas Brouwers hoorden we dat het stroomlijnen en samenbrengen van bevoegdheden, in het bijzonder voor de opleiding en het opvolgen van de kwaliteit ervan, zich meer en meer opdringt.
Voor een performant zorgbeleid horen gezondheidszorg en welzijn samen in één beleidsvoering te zitten, vernamen we van Karine Moykens, secretaris-generaal van het agentschap Zorg.
En Dr Karel Vermeyen, bestuurslid VAV, concludeerde op basis van de vergelijking Noord-Zuid dat een gesplitste financiering van de gezondheidszorg mogelijkheden biedt en geen verlies van solidariteit hoeft te betekenen.
Het is wel belangrijk dat solidariteit op een transparante manier georganiseerd wordt en een tijdsdefinitie heeft. Na de pauze was er een vinnig debat waar nogmaals bleek dat Vlaanderen en het VAV Brussel niet mogen loslaten.
Het symposium kreeg heel wat aandacht en weerklank in zowel de medische als de algemene pers.
Geïnteresseerden kunnen de abstracts en presentaties van de sprekers sindsdien raadplegen op onze webstek www.vlaamsartsenverbond.org.
Het eerste nummer van Periodiek jaargang 2024 zal trouwens integraal gewijd zijn aan de verslaggeving van het symposium.
Het referaat van ons bestuurslid Karel Vermeyen diende als basis om de visie van het VAV te stroomlijnen, en ook die tekst is terug te vinden op onze webstek.
Met die visietekst en ons jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” beschikken we over unieke documenten waarin onze argumenten voor de communautarisering van de gezondheidszorg werden samengebracht.
Met die bundel in de hand kunnen we nu de beleidsmakers nog beter informeren en ze aansporen om na de verkiezingen van 2024 de integrale Vlaamse gezondheidszorg te realiseren,
die - het moet nog maar eens gezegd worden - eigenlijk al sinds 1980 in de grondwet staat!
Waarom is die communautarisering er dan nog niet?
Omdat men in dit land met deze staatsstructuur geen enkele hervorming nog kan doorvoeren. Op een debat van Pro Flandria, een netwerkorganisatie van Vlaamse ondernemers en academici,
haalde oud-minister Koen Geens (CD&V) vorig jaar fel uit naar de werking van de Vivaldi-regering. ‘Wij kunnen federaal op dit ogenblik bijna geen enkele ernstige hervorming meer doen, dat lukt niet meer.’
‘Federaal kun je alleen uitgavenverhogingen beslissen.’
In 2024 kan de communautarisering van de gezondheidszorg er komen, als dit land eindelijk de hervorming krijgt die nodig is.
Noem het confederalisme, noem het zelfbestuur, dat is semantiek. Maar de grendels van 1970 moeten weg, en we moeten zelf de touwtjes in handen krijgen.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
