Periodiek
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Enkele weken geleden kwamen taalperikelen in de medische sector nog maar eens in het nieuws. Dit keer vanuit een ietwat andere invalshoek dan we gewoon zijn. Voor het eerst zijn er in dit ontiegelijke land volgens recente cijfers van de OESO meer dan 10.000 buitenlandse artsen actief.
Op 23 augustus 2023 lazen we op MEDI-SFEER: “Begin deze eeuw waren 4 op de 100 dokters in het buitenland opgeleid, vandaag zijn dat er al 14 op de 100. De meesten onder hen komen uit Frankrijk (1.620) en Nederland (1.590), maar ook Roemenië komt met 1.558 artsen dicht in de buurt. Ook andere Oost- en Zuid-Europese en Afrikaanse landen hebben steeds meer artsen in België, van wie velen de taal niet machtig zijn.”
Diverse artsenverenigingen, maar ook de tandartsen en universiteiten reageerden elk vanuit hun ooghoek op deze cijfers. Het kwam uitgebreid aan bod in de medische en algemene pers.
Enerzijds wordt gebrek aan taalvaardigheid en taalkennis aangeklaagd, men stelt ook duidelijk vragen over de competentie van de buitenlandse artsen en de kwaliteit van de opleiding in sommige landen… !
Taalvaardigheid is nodig voor een goede vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts.
Buitenlandse studenten die hier een opleiding geneeskunde willen volgen moeten een taaltest afleggen. Het is dan ook niet meer dan normaal dat hetzelfde gevraagd wordt van artsen die hier willen praktiseren. Het VAV steunt deze eis van de bonden en medische verenigingen.
Van minister Vandenbroucke noteren we naar aanleiding van dit nieuws de volgende uitspraak: “Het is een recht van de patiënt om in de eigen taal zorg toegediend te krijgen. Ik wil dat artsen de taal van de patiënt spreken en ik zal daartoe een sluitend voorstel indienen”. We zullen niet nalaten hem hierop aan te spreken indien nodig.
Prof Devroey (VUB) kaartte in dit verband nog andere problemen aan. Niet alle jongeren die aan een opleiding geneeskunde willen beginnen, kunnen dat. Aan de voorzijde zetten we de poort open voor buitenlandse artsen, maar voor Vlamingen doen we de achterdeur toe. En hij wijst er ook op dat de taalbarrière tussen patiënt en arts een groot probleem vormt, vooral in Brussel en de Vlaamse rand.
Het verwondert mij dat in de commentaren maar weinigen de parallel trokken naar de taaltoestanden in de medische sector in Brussel en de rand. Door de focus te leggen op buitenlandse artsen zou men vergeten dat al sinds jaar en dag de dienstverlening aan Nederlandstalige patiënten in de Brusselse ziekenhuizen en spoeddiensten en ook in de Vlaamse rand op zijn minst gebrekkig te noemen is, en vaak eigenlijk onbestaand.
Het VAV vierde vorig jaar zijn honderdjarig bestaan. Het toenmalige VGV (Vlaams Geneesherenverbond) vierde zijn halve eeuwfeest in 1972 met een academische zitting in Brussel met als onderwerp: “Taaltoestanden in de geneeskundige sector te Brussel”.
Let op de spelling van toen. Er verscheen nadien een lijvig verslagboek dat ik in het licht van de hierboven aangehaalde taalproblematiek nog eens doornam. Ik moet tot mijn grote spijt vaststellen dat in die halve eeuw niets ten goede veranderd is, wel integendeel!
Het blijft dus nog altijd nodig dat het VAV aan de kar duwt.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
De bijzondere wet van 8 augustus 1980 bepaalt dat het Vlaamse parlement en de Vlaamse regering, wat het gezondheidsbeleid betreft, bevoegd zijn voor de zorgenverstrekking - weliswaar met tal van uitzonderingen - en voor de gezondheidsopvoeding evenals de preventieve gezondheidszorg.
Op 3 maart 1999 werden in het Vlaams Parlement 5 resoluties over de staatshervorming goedgekeurd. Resolutie nummer 4 zegt dat: “ … de normerings-, uitvoerings- en financieringsbevoegdheid betreffende het volledige gezondheids-en gezinsbeleid moeten integraal naar de deelstaten worden overgeheveld, dus onder meer met inbegrip van de gezondheidszorgverzekering en de gezinsbijslagen (kosten compenserende regelingen). Daarbij moeten de inwoners van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de vrije keuze bekomen om toe te treden tot het stelsel van de deelstaat Vlaanderen of van de Franstalige deelstaat, dat telkens zowel een regeling voor de inkomsten als voor de uitgaven bevat …”
Deze resolutie werd aangenomen met een grote meerderheid en zonder tegenstemmen. Er is dus in Vlaanderen een breed maatschappelijk draagvlak om op korte termijn naar een eigen gezondheidszorg te evolueren.
Het Vlaams Artsenverbond (VAV) heeft een rijke traditie in het organiseren van academische zittingen, congressen, colloquia en symposia, die langzaam maar zeker de weg banen naar een eigen Vlaamse gezondheidszorg en een eigen Vlaams gezondheidsbeleid. De nog altijd zeer lezenswaardige rapporten van deze studiedagen kan men nog altijd consulteren op onze webstek www.vlaamsartsenverbond.org.
Ondanks de resoluties, de wetten en de decreten, ondanks de voortdurende inspanningen van verenigingen als de onze horen we nog dagelijks schrijnende verhalen over de onopgeloste taaltoestanden in de Brusselse ziekenhuizen, geraakt het francofoon gesjoemel met contingentering en artsenquota niet opgelost en blijven de transfers het bodemloos vat vullen.
Sinds 1999, dus bijna een kwarteeuw, is er wat de communautarisering van de gezondheidszorg betreft eigenlijk een stilstand. En met Vivaldi dreigt er zelfs een achteruitgang. De Vlaamse partijen in deze regering kunnen niet genoeg op hun verantwoordelijkheid gewezen worden. Het jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” is een handleiding voor de realisatie van onze missie, een autonome Vlaamse gezondheidszorg. De volgende weken en maanden zullen we die handleiding persoonlijk bezorgen aan de politieke en maatschappelijke actoren, zodat ze nu eindelijk eens werk zouden maken van de definitieve en effectieve Vlaamse gezondheidszorg.
Zoals reeds aangekondigd: onthoud de datum van zaterdag 14 oktober 2023. Dan is er het VAV-symposium “Naar een communautarisering van de gezondheidszorg in 2024!”.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op zaterdag 25 februari 2023 bezochten we in de voormiddag het GUM (Gents Universiteitsmuseum) en na de middag hielden we de jaarlijkse statutaire ledenvergadering van het VAV met dit jaar ook bestuursverkiezingen.
Ik werd voor de tweede keer aangeduid als voorzitter van een fiere vereniging die net honderd jaar geworden is. We genieten nog na van de schitterende viering op het Schoon Verdiep van het Antwerpse stadhuis in oktober laatstleden en prijzen ons gelukkig met de uitgave van het verzorgde en degelijke jubileumboek, waar we de volgende maanden verder moeten mee uitpakken.
Een fiere vereniging inderdaad, met het prestige van haar leeftijd, maar ook met de mankementen van haar ouderdom. Het aantal leden blijft dalen, en de leden verouderen. Jongeren sluiten mondjesmaat aan en dat zou beter moeten.
Het lidmaatschap moet herbekeken worden. Zetten we bijvoorbeeld de deur open voor andere medische beroepen?
We zijn een socio-culturele vereniging die als drukkingsgroep zijn politiek-maatschappelijke rol speelt. Maar we zijn deze eeuw ook geëvolueerd naar een denktank over de Vlaamse gezondheidzorg. De betrokkenheid en het bereik zal verhogen door nog meer gebruik te maken van de digitale media.
Ons blad “Periodiek” is inhoudelijk sterk en oogt ook fraai. Het blijft een noodzakelijk bindmiddel voor onze leden. En het kan interactiever worden door in te spelen op de evolutie van de digitale en sociale media. De culturele peiler blijft voor mij een wezenlijk aspect van het VAV. Zelfs al krijgen wij uit diverse andere hoeken mooi aanbod, de ontmoeting onder VAV-collegae en het gezellige moment nadien kunnen we niet missen.Een vereniging is dat verplicht aan zijn leden.
Maar er zijn nog momenten waar we kunnen discussiëren. Op 14 oktober organiseren we opnieuw een symposium in onze Vlaamse hoofdstad. Het kreeg de titel mee: “Naar een communautarisering van de gezondheidszorg in 2024!”. Meer informatie volgt later, maar hou alvast die datum vrij.
En we moedigen u ook aan om op zaterdag 6 mei naar De Montil in Essene-Affligem te komen. Het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid houdt dan ook een symposium: “Sociale zekerheid & vergrijzing: wie gaat dat blijven betalen?”. De aankondiging vindt u in deze Periodiek.
Net zoals mijn voorgangers herhaal ik dat het VAV moet blijven bestaan zolang de gezondheidszorg en het gezondheidsbeleid niet overgeheveld zijn naar Vlaanderen. “Als Vlaamse waakhond”, zoals Robert de Beule steeds herhaalde.
Onze missie is terug te vinden op www.vlaamsartsenverbond.org
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV
